معلوم شد جواب درست این است :
طرف رو می بری توی بیابون و جلوی لونه ی مورچه ها محکم به چوب می بندی _ حالیت هست ؟ صورتش رو رو به بالا قرار می دی . و به بیضه هاش و فلانش , عسل می مالی , بعدم , پلک چشماشو با کارد از ته می بری , تا طرف مجبورشه تا لحظه ی مرگ , به خورشید نگا کنه .
بله , رسم روزگار چنین است .
_ کورت ونه گات جونیور
برگردان : ع . ا . بهرامی